Coaches gebruiken graag de ‘toverstafvraag’. Die vraag luidt als volgt: “Als je een toverstaf had – als je onbeperkte middelen en mogelijkheden had – en als je alles zou kunnen wensen, wat zou je dan willen doen of hebben?” De reden waarom deze vraag in coaching wordt gebruikt, is dat het nieuwe gedachten genereert, het creëert een nieuw startpunt, een schone lei.
In plaats van richting te bepalen in de context van wat er in je huidige omgeving van je gevraagd en verwacht wordt, wat begrijpelijkerwijs het standaardperspectief is voor de meeste mensen, draait de toverstafvraag het perspectief om. Het nodigt uit om je leven te ontwerpen op basis van waar je passie ligt. In plaats van het meeste uit de ruimte te halen die je ervaart, ontwerp je de ruimte die je innerlijke drive weerspiegelt. Dit kan krachtig en verfrissend zijn als je je gefrustreerd, vastgeroest, verveeld of niet gelukkig voelt met waar je bent. Wanneer we door de waan van de dag worden opgeslokt, is het gemakkelijk om te vergeten wat het is dat je energie geeft.
Tot voor kort kon ik deze toverstafvraag niet beantwoorden. Hoewel ik het wat frustrerend vond dat ik kennelijk niet in staat was een coole visie op mijn leven te genereren, had ik het gevoel dat ik gewoon erg tevreden was met waar ik was en ik was ervan overtuigd dat dit de reden was waarom er niets in me opkwam. Dit veranderde toen iemand me dezelfde vraag stelde, maar dan net iets anders: “Als je een toverstaf had en alles kon wensen, hoe zou je je dan willen voelen?” Ik wist meteen wat het antwoord op die vraag was: veilig, op mijn gemak. Ik wist zeker dat dit waar was voor mij, maar tegelijkertijd verraste en verbaasde dit antwoord mij, omdat ik niets in mijn leven kon aanwijzen dat in de buurt zou komen van bedreigend of onveilig. Dus waarom dacht ik instinctief aan ‘op mijn gemak’ als het antwoord op de vraag hoe ik me zou willen voelen? Pas vorige maand vond ik het antwoord, dat verrassend eenvoudig is. Laat me dat uitleggen.
Als de hersenen iets als gevaarlijk kwalificeren, worden onze automatische overlevingsmechanismen – onze stressreacties – in gang gezet. In een kantooromgeving zijn dergelijke bedreigingen van een andere en minder voor de hand liggende aard dan bijvoorbeeld bijna overreden worden door een auto bij het oversteken. Op kantoor kan het om zaken gaan als conflicterende deadlines, taken die boven ons niveau liggen, onbereikbare doelen of het gevoel buitengesloten te zijn. Onze hersenen reageren hetzelfde op deze ‘kantoorbedreigingen’ als op een acute levensbedreigende situatie: iedere keer dat onze stressreacties worden geactiveerd, krijgen we het signaal dat we niet veilig zijn. In een omgeving waar dergelijke stress triggers een normaal onderdeel zijn van het dagelijkse werk, wennen we daardoor aan een staat van alertheid als onze standaardmodus. We zijn ons er soms niet eens meer van bewust dat we gestrest zijn. Dus terwijl we denken dat we ons prima voelen gedurende een normale werkdag, kan het zijn dat we vanuit een fysiologisch perspectief constant gevaar ervaren. Dit verklaart mijn antwoord op de toverstafvraag.
Voor mij was dit een belangrijk inzicht, omdat het betekent dat mijn perceptie van mijn dagelijkse realiteit en mijn functioneren altijd materieel is beïnvloed door stress, zonder dat ik me daarvan bewust was. Dit is natuurlijk niet allemaal slecht, want het heeft me ook veel gebracht. Er is echter een duidelijk nadeel. Wanneer stress een belangrijke motor is voor prestaties, is de standaardbenadering reactief en gericht op de korte termijn, in plaats van een handelwijze vanuit een visie en een duidelijke intentie. Het belemmert ons vermogen om prioriteiten te stellen, ons te focussen op lange-termijn doelen en te delegeren aan en samen te werken met anderen. Dit brengt ons terug bij de vraag over de toverstaf, omdat deze precies doet wat nodig is: door je bewust te worden van je gedachtenpatronen en je standaardbenadering, kun je bewust schakelen van reactief gedrag naar bewust bepalen waar je heen wilt. Dus, stop en denk na: wat is belangrijk voor jou, hoe ziet persoonlijk succes er voor jou uit, waar wil je prioriteit aan geven en wat is in het belang van je team en de business en wat niet? Zeker vanuit leiderschapsperspectief is dit cruciaal.
Dit is jouw leven – je hebt er maar één – en je hebt het recht om zelf en vanuit jezelf keuzes te maken ten aanzien van wat je wilt bereiken, wat jouw grenzen zijn en wat dat betekent voor de beslissingen die je elke dag neemt. Als je de ruimte weet te creëren om lange-termijn doelen te stellen en na te jagen die voor jou belangrijk zijn, ben je in staat meer investeren in de mensen om je heen en meer waarde creëren voor je organisatie. Het is alsof je de mogelijkheid krijgt te kiezen voor de rol van CEO van je leven of genoegen te nemen met de functie van orderafhandelaar. De eerste stap om meer duidelijkheid voor jezelf te creëren, kan zijn om de ‘million dollar question’ te beantwoorden: als je onbeperkte middelen en mogelijkheden zou hebben en als je alles zou kunnen wensen, wat zou je dan willen doen of hebben of hoe zou je je willen voelen? Als businesscoach kan ik je helpen om deze reis van je leven te beginnen. Het verandert alles.