In 1997 ben ik aan de slag gegaan in mijn eerste baan bij de NVJ, een vakorganisatie voor journalisten, om in 2001 de overstap te maken naar het advocatenkantoor Allen & Overy. Wat ik in 2001 hoopte te vinden, was een omgeving waar ik alles uit mezelf zou kunnen halen: enthousiaste mensen die gaan voor het hoogst haalbare in omstandigheden die daartoe uitnodigen. Ruim 20 jaar heb ik me daar met veel plezier beziggehouden met het arbeidsrecht met een focus op medezeggenschap en, internationaal, actief geweest in verschillende rollen op het vlak van people performance, talent development en mental health. Van deze combinatie – arbeidsrechtelijk werk voor ondernemingen en betrokkenheid bij de ‘people agenda’ – heb ik ongelooflijk veel geleerd over wat mensen beweegt en wat wel en niet bijdraagt aan het succes van een onderneming.
Wat maakte dat ik in 2001 de overstap maakte, lag ook aan de basis van mijn volgende stap: het gevoel dat ik meer te brengen heb en dat er meer te doen is. In de loop der jaren heeft zich een gevoel van urgentie van mij meester gemaakt dat gaat over samenwerken, talent tot uitdrukking laten komen, wie je ook bent en wat je achtergrond ook is, in een omgeving die daartoe uitnodigt. Dat vergt dat mensen, op basis van de unieke kwaliteiten van ieder individu, het gesprek met elkaar aangaan over wat ze van elkaar verwachten en elkaar uitnodigen om verantwoordelijkheid te nemen, bij te dragen en samen te zoeken naar manieren om het samen steeds beter te doen.
Wat ik met name in de afgelopen jaren heb gezien, is dat het systeem en de mensen die daarin werken steeds meer onder druk zijn komen te staan. De wereld verandert in hoog tempo, traditionele overtuigingen en bestaande groepsdynamieken staan ter discussie en mensen hebben andere verwachtingen van hun werk. Dit leidt tot onzekerheid en de primaire (veelal minder constructieve) reacties. Als een organisatie niet actief meebeweegt, werken deze ontwikkelingen negatief in op wat mensen met elkaar kunnen bereiken. Als de mensen zich niet meer herkennen in de waarden, visie en cultuur van hun organisatie, ligt het risico van vervreemding op de loer. Mensen haken af.
Dat is wat mij raakt en waar ik het verschil wil maken. Mijn ervaring in de advocatuur, een omgeving waar onder druk op hoog niveau gepresteerd moet worden, en vanuit mijn arbeidsrechtelijke werk waarin ik in talloze variaties heb gezien wat wel en niet werkt en hoe samenwerking en inclusiviteit, of het gebrek daaraan, het verschil kunnen maken, stellen mij in staat impact te maken. Initiatieven op dit vlak moeten leiden tot gedragsverandering en dus verder komen dan beleid, doelstellingen en trainingen. Om daar te komen moeten we met elkaar praten, niet over elkaar. Je zou mensen moeten willen aanzetten, niet aanduwen. De uitkomst van iets willen bereiken is zoveel beter dan iets moeten. Mijn missie is om mijn ervaring op dit vlak in te zetten om bij te dragen aan een meer diverse, inclusieve, betrokken en daarmee duurzame bedrijfscultuur.
Er is een wereld te winnen wanneer geïnvesteerd wordt in mensen met als doel ze in staat te stellen te worden wie ze kunnen zijn en dus eruit te halen wat erin zit. Dat begint met in gesprek gaan met elkaar over gedeelde waarden en doelen. Dat gesprek vindt te weinig plaats en moet, wil het duurzame verandering opleveren, strategisch worden ingestoken. Laten we samen de uitdaging aangaan om dit voor elkaar te krijgen.
